บทที่ 9 กรุณาอย่าเข้ามายุ่งกับชีวิตของฉัน

เมื่อไรวินท์ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว เขาก็เงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าเป็นแอนน์ เขาถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายังมีคนอื่นอยู่ในบ้าน เขาละสายตากลับมา ดับบุหรี่ในมือ แล้วใช้ไหล่หนีบโทรศัพท์แนบกับแก้มขณะติดกระดุมชุดลำลอง พลางพูดกับปลายสายด้วยน้ำเสียงเนิบนาบอย่างใจเย็นว่า "ตกลงครับ พรุ่งนี้ตอนทุ่มครึ่งผมจะไปถ...